Engels woord voor een vast personage dat een bepaald idee of een bepaalde menselijke eigenschap belichaamt. De personages in het Volkspoppenspel zijn vaak de verpersoonlijking van een menselijke (on)deugd: machtsvertoon (Diender), bruut geweld (Beul), quasi-geleerdheid (Dokter), inhaligheid (Huisbaas), vraatzucht en beestachtigheid (Monster/Krokodil) en noem maar op. De Poppenspeler identificeert zich dikwijls met de hoofdfiguur. Deze pop wordt vaak tot spreekbuis gemaakt van wat er leeft onder de bevolking.