Een houten pop met een neus die groeit als hij jokt. Het bekende kinderboek over deze ongewone Marionet verscheen voor het eerst in 1883. Pinocchio is ontsproten aan het brein van de Italiaanse schrijver Carlo Collodi (1826-1890). Theaterpoppen kunnen nog zo mooi gemaakt zijn, zonder de bespeler zijn ze nergens. Daarin echter verschilt Pinocchio van zijn poppentheaterkameraden: dit houten kereltje komt uit zichzelf tot leven. Zodra zijn hoofd gesneden is, begint hij te praten, en zo gauw hij voeten heeft, loopt hij weg. Na veel avonturen en evenzovele levenslessen wordt zijn liefste wens vervuld: hij verandert in een echte jongen. Het goede wordt uiteindelijk beloond. In Pinocchio's belevenissen weerspiegelt zich de ontwikkeling van de kindertijd naar de volwassenheid. Het verhaal is tevens een satire op menselijke ondeugden.
Zie ook Pinokkio en Pamflet nr. 17.