Een traditionele Japanse vertelvorm. 'Kami' betekent 'papier', 'shibai' betekent ' Drama'.  Papieren Drama dus. Kamishibai maakt deel uit van een eeuwenoude Aziatische traditie om verhalen te vertellen aan de hand van prenten. Een kamishibai bestaat uit een aantal kaarten met aan één kant afbeeldingen en aan de andere kant een tekst. Alle kaarten werden achter elkaar in een kleine theateropening geplaatst. De door de kamishibai-verteller voorgedragen tekst stond op de achterkant van de laatste prent. Als hij de tekst voorgedragen had, trok hij de voorste prent - die dus door de toeschouwers reeds bekeken was - eruit en zette hij deze achteraan. Zo kon hij de tekst die bij de tweede prent hoorde op de achterkant van de eerste lezen. De kamishibai-verteller trok meestal met de fiets rond. Op de bagagedrager was een doos gemonteerd met daarin het kleine, uitklapbare theatertje. De doos op het bagagerek van de fiets was vaak gevuld met allerlei lekkernijen. De straatartiest stopte op de hoek van een straat of op een pleintje en sloeg vervolgens op een trommel of maakte geluid met houten klappers. Als kinderen op het geluid afkwamen, verkocht hij hun eerst allerlei lekkers. De kinderen die het meeste gekocht hadden, kregen de beste plaatsen, vooraan vlak bij de verteller en het theatertje. Hij stopte het optreden soms op een bijzonder of extra spannend moment en kondigde dan aan dat hij de volgende dag terug zou komen om het verhaal te vervolgen. Zo was hij gegarandeerd van klandizie.
Zie ook Moritatenverteller.