Blik- en groentepop

   Poppenspelers laten zich vaak inspireren door alledaagse
– gevonden – voorwerpen, afgedankte gereedschappen,
levensmiddelen, groente en fruit. Samengevoegd ontstaat
beeldend theater met vreemdsoortige en vertederende wezens:
objectpoppen met een ziel. Zij krijgen een tweede leven in het
theater door beweging, geluid en belichting. Bijvoorbeeld een liefdesscène van
een courgette-dame – ze is om op te eten – op auditie bij een theaterdirecteur.

   De aantrekkelijke actrice draagt een bananenrokje; haar hoofd is een aardappel
met uitlopers. Ze heeft een wortelneus en de ogen zijn radijsjes met krenten.
   De brildragende en gestaalde ridder is een stokpop. Deze besnorde heer is
samengesteld uit keukenattributen. Hij heeft een trechterneus en zijn lijf is een
blik. Met wat fantasie kun je het drama zich zien voltrekken: beiden vallen uiteen.
   Een emotioneel afscheid eindigt in een curieus gerecht. Lijfje, peen en hoofd
van de talentvolle mevrouw worden ingrediënten voor een verrukkelijke soep,
pruttelend in meneer z’n pet. Het dessert is een vruchtentoetje.
   De borstel veegt het toneel schoon. Einde optreden. Doek en applaus!