Tamelijk grote pop, die meestal op de schoot van de bespeler zit. De buikspreker heeft zijn hand in de pop (die is dus onzichtbaar voor het publiek) en laat de mond van de pop bewegen. Terwijl de artiest de pop laat spreken, beweegt hij zijn lippen niet; deze techniek wordt 'buikspreken' genoemd. Het lijkt daardoor of de pop een eigen leven leidt. Pop en speler spreken tegen elkaar, maar de pop zegt soms dingen tegen het publiek waarvoor de speler zich schaamt. Soms is de pop het evenbeeld van de speler en uit hij gedachten die de ander nooit naar buiten zou durven brengen.
Zie ook Ventriloquist.